Մենք սիրով ձեռնամուխ եղանք պոեզիայի և հուշերի այս երեկոյի կազմակերպմանը, որ մի անգամ ևս միասին վայելենք պոեզիայի հրաշքը, հաղորդակից լինենք մեծ վարպետի պատվիրաններին:

Մեզանից շատերը սերը, կարոտն ու տառապանքը արտահայտել  են Ավետիք Իսահակյանի երգերով և աշխատել են մնալ մեծ վարպետի պատվիրանին հավատարիմ՝ ‹‹Տիեզերքի պերճ հյուսվածքը››:

Մեր ժողովրդի համար հերոսացման և խոնարհման այս օրերին մեր սիրելի վարպետի բանաստեղծություններն առավել, քան երբևէ արդիական են:

Ո՞վ գիտե, սահմանի մեր զինվորներից քանիսի սրտերն են բոցավառել Ավետիք  Իսահակյանի բանաստեղծությունները, քանիսի շուրթերին են եղել սիրո և հայրենիքի երգերը:

Եվ այսօր, սիրելի՛ վարպետ, ես դիմում եմ Ձեզ. անարգ թշնամին այսօր նորից ոտքի է ելել:
Սիրելի՛ վարպետ, մենք զգոն էինք, կատարում էինք Ձեր պատվիրաններից մեկը ևս.
Գիտցեք քնում են գետերն ու քամին, սակայն երբեք չի քնում թշնամին:
Թող պոեզիայի այս երեկոն մեր սրտի խոսքը լինի ձեզ, սիրելի՛ զինվորներ:
Ննջեք խաղաղությամբ, մեր նորօրյա՛ հերոսներ, մենք ձեզ հիշում ենք: